منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر

    اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است

    وچون بر می آید مفرح ذات . پس در هر نفسی دو نعمت موجود

    است وبر هرنعمتی شکری واجب 

    یک شب تامل ایام گذشته می کردم وبر عمر تلف کرده تاسف

    می خوردم وسنگ سراچه دل به الماس آب دیده می سفتم

    هر گاه که یکی از بندگان گنه کار پریشان روزگار دست

    انابت به امید اجابت به درگاه حق جل وعلا بردارد ایزد تعالی

    در وی نظر نکند بازش بخواند باز اعراض کند بازش به تضرع

    وزاری بخواند حق سبحانه تعالی فرماید : ای فرشتگان من از

    بنده خود شرم دارم او جز من کسی را ندارد پس او را بیامرزید م

    دعوتش را اجابت کردم وحاجتش بر آورم که از بسیاری دعا و

    زاری بنده همی شرم دارم .